The holy city

Vroeger, toen ik kind was, woonden we in een oud huis. Zo eentje met erkers, overal doorsluipgangetjes, hoeken, kieren en muizen. Een gaaf huis wat helaas afgebroken is. Het was de oude directeurswoning van de directeur van melkfabriek "de Kleine Pol". Een gehorig huis ook, als we boven de muziek te hard hadden staan, dan kon je dat beneden duidelijk horen. Ook als de tv hard stond, dan hoorde je dat boven weer erg goed. Maar we hadden ook een orgel en zo nu en dan speelde mijn moeder erop. Nou ben ik niet zo'n orgel-fan en word eerder droevig van orgelgejubel dan dan ik er blij van word, dus aan mij is dat instrument niet zo besteed. Toch herinner ik me een keer hoe ik als klein meisje (leeftijd weet ik niet meer) ademloos heb liggen luisteren toen mijn moeder op een zondagavond aan het spelen was. Ik weet nog goed dat ik er wakker van werd en dat ik meteen wist wat ze aan het spelen was: het enige liedje dat ik echt mooi vond: Jerusalem, de Heilige Stad. Dat is me altijd bij gebleven.
Nou kreeg ik vorige week een cd-tje met pianomuziek en ik draaide hem. Ineens kwam de Heilige Stad voorbij, in piano-versie. Jeugdsentiment! Mooi! Op Youtube ging ik zoeken naar dit liedje en toen kwam ik deze versie tegen. In één woord: geweldig! Met het orkest erbij en de pianiste die met haar hoge hakken uit haar dak zit te gaan, echt, je moet even kijken. Voor mij was dit filmpje een emotioneel achtbaantje; aan de ene kant is het een muziekstuk wat mij raakt en waar ik echt kippenvel van krijg in de goede zin van het woord, en aan de andere kant moest ik zo lachen om de pianiste. Wat moet dat heerlijk zijn om je zo te kunnen uiten in de muziek!
Hier het filmpje: