Bij ons in de kerk hebben we nu een aantal weken het thema "occultisme". Ik heb er zelf gelukkig nooit direct mee te maken gehad. Uit getuigenissen van mensen hoor je echt dingen waar je oren van gaan klapperen. Dan hoor je pas echt hoe geniepig het invloed op levens van mensen kan hebben. Echt iets om waakzaam op te zijn!
Maar ja, hoe leg je het uit aan de kinderen hè? De oudsten hebben het er in de kinderdienst ook over gehad en wij thuis ook met ze. Ze snappen ook waarom sommige tv-programma's niet goed zijn. Waarom we niet naar programma's kijken waarin met overledenen gecommuniceerd wordt. Of films en programma's waar duivelse dingen gebeuren, denk aan tovenarij en hekserij.
Toch zijn we daar ook niet heel krampachtig in en zien ze heus wel eens iets op tv wat eigenlijk net over de grens is. Dat geeft dan ook wel weer een leuk gesprekje en leren ze er wat van en -niet onbelangrijk- is het ook niet meer zo interessant dan dat je alles maar voor hun ogen weghoudt. Dat wekt hun interesse dan natuurlijk alleen maar meer.
Maar goed, soms kom je in situaties terecht waar je soms ook even niet goed weet hoe je daar nou wijs mee om moet gaan. Bij een spelletje op kamp bijvoorbeeld als er iets met nep-hypnose gedaan wordt of, zoals vanavond, bij het voorlezen van een verhaaltje voor het slapen gaan.
Rebecca wilde graag uit een boekje voorgelezen worden die Elise had meegenomen bij haar vader vandaan. Een boekje van Assepoester. Ik begon voor te lezen en dat ging gezellig over muisjes. Maar het duurde niet lang voor er een toverstokje tevoorschijn kwam en er getoverd werd. Ik keek Rebecca aan, voorbereid op een gesprekje. "Dit is eigenlijk niet goed hè?" Teleurgesteld keek ze me aan. "Maar mama!" riep ze. "Dat is gewoon een engel zonder vleugels!" Wetend dat mama alles met engelen wel goed vindt...
Ik moest lachen om haar "oplossing" en sloeg gewoon een stukje over in het boek. Allemaal blij.
1 opmerking:
Lief
Caro
Een reactie posten