Gordijntjes

Nog nooit in mijn leven heb ik me bezig gehouden met iets wat voor je raam moet hangen. Nou, da's niet helemaal waar. Onze bovenverdieping hangt vol met kant-en-klare Ikealapjes en in de woonkamer hangen "in betweens" die ik ook eigenhandig heb uitgezocht en in het verleden heb ik nog wel eens een standaard rolgordijntje gehaald bij de bouwmarkt, maar het echte werk, dat heb ik nog nooit gedaan. En met het echte werk bedoel ik beeldbepalend, nuttig, mooi, functioneel, sfeerverhogend en persoonlijk. Je kan houden van een strak rolgordijntje, van een plissé-gordijntje, vlinder jaloezie, H-V jaloezie, lamellen of vouwgordijntjes. Die laatste hing bij ons in de keuken, aan de straatkant. En ik hou echt niet van vouwgordijntjes. Echt niet. De vorige bewoners van ons huis hadden ze laten hangen en ze zagen er nog prima uit, dus bleven ze nog jaren hangen. Maar mooi heb ik ze nooit gevonden. Nuttig waren ze wel, want ze konden 's avonds dicht en de inkijk was verdwenen. Irritant waren ze ook, want ze pasten net niet achter mijn bloempotten met mooie zelfgemaakte kunstwerkjes langs, waardoor ze er altijd precies bovenop stortten als je ze liet zakken, zodat er potgrond en blaadjes over de vensterbank dwarrelden. Altijd. En als je ze omhoog trok, dan moest je je overstrekken over het aanrecht om ze nog netjes recht te krijgen. Elke dag opnieuw. Nee, ik heb ze echt nog nooit mooi gevonden. Maar ja... Iets anders...? Is dat nodig? Wát dan? Géén idee! Die half afgezakte plissé-dingen die je tegenwoordig veel ziet, vind ik ook helemaal niks. En al die andere toeters en bellen ook niet. Hmm. Misschien ben ik wel gewoon lastig.

Aangezien we een heel breed raam hebben en ik het uit 1 stuk wil, passen standaard rolgordijntjes niet. Dus valt optie bouwmarkt ook af.

Ik vergeet een heel stuk te vertellen, want waarom is het NU ineens nodig om me met gordijntjes bezig te houden? Afgelopen week hielp mijn schoon(e)zus me een dagje met even flink poetsen. Soort voorjaarsschoonmaak in de herfst, zeg maar. Dus ook de vouwgordijntjes gingen de wasmachine in en eenmaal droog en gestreken moesten ze weer opgehangen worden. Maar dat lukte me niet! Ik kreeg het niet goed voor elkaar en het viel Edco en mij op hoe veel licht er ineens onze keuken binnenstroomde. Een derde van het raam was altijd verstopt achter de akelige vouwgordijntjes en nu hadden we ineens een zee van licht! Ik kon gewoon de wolken zien! Dat beviel eigenlijk zo goed, dat we niet eens meer hebben geprobeerd om de vouwgordijnen op te hangen. Alleen 's avonds is het wel een groot donker gat waar je inkijkt en we zitten gevoelsmatig wel een beetje op de kijk, vandaar dat we er wel weer iets voor willen hangen, maar wel iets wat helemaal open kan en lichtdoorlatend is.

En zo kwam het dus dat ik vanmorgen voor het eerst van mijn leven bij een woonwinkel door boeken bladerde met stukjes rolgordijn. En ik vond het knap lastig. Terwijl het meeste al afviel, viel mijn oog op een duo-rolgordijnsysteem. Daarmee kun je de lichtinval regelen. Helemaal open, half dicht, helemaal dicht, zonder dat ze halverwege je raam hangen zoals met die afgezakte plissé-dingen. Geen idee wat de kosten daarvan gaan worden, want ik was zo handig om niet even het kozijn op te meten voor ik er heen ging. Misschien ga ik wel zo schrikken dat ik heel snel die vouwgordijntjes weer op hang. We zullen zien.

Lekker belangrijk, denk je nu wellicht. Inderdaad, lekker belangrijk...